cechy, właściwości, zastosowania, produkcja

Sklejka to materiał kompozytowy stworzony z drewna. Są to arkusze utworzone przez sklejenie kilku cienkich warstw drewna - forniru. Włókna sąsiednich warstw są z reguły ustawione pod kątem prostopadle. Z tego powodu wysokie właściwości wytrzymałościowe sklejki i jej stabilność podczas wahań wilgotności są połączone z dużymi rozmiarami arkuszy, które są praktycznie nieosiągalne dla litego drewna.

Jak powstaje sklejka

Produkcja składa się z kilku etapów:

• Po pierwsze, kłody wybrane do produkcji są moczone w ciepłej wodzie do zapewnić miękkość drewna wymaganą do przetwarzania.
• Z przygotowanego churak o określonej wielkości otrzymuje się fornir, który następnie wyrównuje się i suszy.
• Okleina jest sortowana, defekty są w niej eliminowane, a z niej formowane są arkusze o określonym rozmiarze.
• Arkusze forniru są montowane w określonej kolejności i łączone ze sobą klejem.
• Po wysuszeniu otrzymanych worków ich krawędzie są przycinane do wymaganego formatu, a przednie powierzchnie są szlifowane i pokrywane warstwą dekoracyjną, jeśli to konieczne.

Otrzymywanie forniru na sklejkę

Do uzyskania forniru stosuje się różne metody. Najczęściej stosuje się obieg kołowy: przygotowany blok obraca się wokół osi podłużnej, a specjalny nóż usuwa z niego cienką warstwę.

Usunięta warstwa drewna jest rozwijana w wstążkę, cięta na arkusze i wysyłana do dalszej obróbki.

W niektórych przypadkach stosowane jest obieranie z mimośrodowym obrotem przedmiotu obrabianego. Daje to bardziej interesujący wzór okresowy ze względu na przecięcie się warstw rocznych nożem.

Rzadziej stosuje się płaskie struganie, które pozwala uzyskać okleinę o danym wzorze wzoru, w zależności od kierunku obróbki. Istnieje fornir styczny i promieniowy. Różnią się one położeniem płaszczyzny roboczej w odniesieniu do promienia dziennika i rodzaju wzoru, który tworzy strukturę drzewa. Przy produkcji forniru ta metoda wybiera drewno wysokiej jakości, które nie ma wad.

W specjalnych przypadkach fornir jest wytwarzany przez cięcie. Ta metoda nie wymaga specjalnego przygotowania drewna i pozwala uzyskać naturalny wzór o naturalnym kolorze.

Eliminacja defektów i tworzenie się arkuszy

Otrzymany fornir zawiera różne wady odziedziczone po drewnie. Ponadto mogą wystąpić szkody spowodowane przez sam proces produkcji. Ponadto materiał podstawowy nie zawsze odpowiada wymaganemu formatowi arkuszy. Aby doprowadzić fornir do pożądanych parametrów, jest on dalej przetwarzany.

Po pierwsze, materiał jest wybierany i odrzucany. Usunięto nieodpowiednie arkusze lub ich części, luźno związane lub uszkodzone przez zgniliznę i wybrane jako odpowiednie do dalszych kroków. Wytnij zgniłe, luźne i słabej jakości obszary. Następnie poszczególne części są cięte na krawędziach i przyklejane do arkuszy o pożądanym rozmiarze. Jeśli to konieczne, węzły są usuwane i wstawiane są łatki na ich miejsce. Rozłożone pęknięcia są naprawiane w ten sam sposób.

Klejenie

Z przygotowanych i wysuszonych arkuszy forniru powstają pakiety klejowe. Zazwyczaj zawierają nieparzystą liczbę warstw. Warstwa środkowa jest ułożona w kierunku poprzecznym, każdy kolejny - pod kątem prostym do poprzedniego. Kierunek zewnętrznych warstw po obu stronach jest taki sam i jest uważany za wzdłużny.

Istnieje sklejka z równą liczbą warstw. W tym przypadku dwie warstwy środkowe mają ten sam kierunek struktury. Wszystkie warstwy z reguły mają tę samą grubość. Ale w GOST, wymóg jest wyraźnie określony, że warstwy są rozmieszczone symetrycznie względem centralnego.

Klejenie fornirowe odbywa się za pomocą prasy i wysokiej temperatury. Prasa zapewnia jednolitość i minimalną grubość warstw kleju, a do utwardzenia żywicy konieczne jest ogrzewanie. Po sklejeniu arkusze są trzymane w workach w celu równomiernego chłodzenia i wyrównania naprężeń wewnętrznych i wilgotności.

Uprawa

Płyty klejone są cięte na krawędziach na specjalnych maszynach. Ta operacja daje równe końce i zapewnia dokładny format arkuszy.

Marki i gatunki sklejki

Sklejka jest podzielona na rodzaje, marki i odmiany według kilku parametrów:

• gatunków drewna przeznaczonych do fornirowania ;
• rodzaj kleju, z którym skleja się fornir, specjalna impregnacja i inne cechy produkcyjne, które określają podstawowe właściwości materiału;
• jakość warstw wierzchnich i zastosowanie specjalnych powłok.

Według rodzaju drewna sklejka jest podzielona na drewno twarde i drewno miękkie. Istnieją dla nich nawet dwa oddzielne standardy: GOST-3916. 1-96 i GOST-3916. 2-96. Sklejka może być wykonana z obu rodzajów forniru i ich kombinacji. Jego wygląd zależy od wyglądu drewna warstw zewnętrznych.

Znaczki

Istnieje kilka marek sklejki różniących się właściwościami.

8585 2. FC - warstwy forniru są klejone klejem karbamidowym. Materiał ma odporność na wilgoć nieco niższą niż PSF. Z reguły bezpieczeństwo ekologiczne jest łatwiejsze dzięki produkcji. Służy do produkcji mebli, pojemników, dekoracji wnętrz, konstrukcji stosowanych w suchych pomieszczeniach. 2 2000 3. FB to rodzina sklejki bakielizowanej z różnymi rodzajami klejenia i impregnacji forniru żywicami bakelitowymi. Zastosowanie żywicy bakelitowej nadaje płytom twardość powierzchniową, zwiększa wytrzymałość na zginanie o 2-4 razy, zwiększa odporność na wilgoć o 50-70%.

Szczególnie wysoka wytrzymałość i odporność na wilgoć ma sklejka FBS, która jest całkowicie wytwarzana przy użyciu rozpuszczalnej w alkoholu żywicy bakelitowej. Wytrzymuje nawet kontakt z wodą morską. Służy do tworzenia payoli, banków i pawęży dla pontonów, szczegóły kadłuba dla małych statków.

Marka FBV różni się tym, że do klejenia stosuje się żywicę rozpuszczalną w wodzie. Z tego powodu FBV jest o około 16% mniej odporny na wodę niż FBS.

Oprócz tych dwóch istnieją dodatkowe marki z różnymi kombinacjami żywic rozpuszczalnych w wodzie i rozpuszczalnych w wodzie: FBS-1, FBV-1, FBS-1A.

W przypadku sklejki bakelizowanej typu FBS i FBV warstwa zewnętrzna wykorzystuje fornir nie niższy niż II, w przypadku sklejki z kombinacją żywic różnych typów (FBS-1, FBW-1, FBS-1A), fornir nie jest niższy niż stopień III. Szczegółowe specyfikacje opisano w GOST 11539-2014. 2 4. FBA to jedyna marka sklejki całkowicie naturalnej. W nim okleina jest klejona albuminą lub klejem kazeinowym. Ten materiał jest całkowicie przyjazny dla środowiska, ale nie jest wodoodporny.

Klasa

Gatunek sklejki zależy od jakości jej powierzchni. Drewno jest materiałem heterogenicznym, w którym mogą występować sęki, jaskinie, pęknięcia i zgnilizna. Podczas obierania wady te stają się fornirowane. O ich usunięciu wspomniano powyżej w sekcji dotyczącej produkcji.

Obszerna lista wszystkich dopuszczalnych wad jest określona w GOST: zarówno naturalne dla drewna, jak i specyficzne wady produkcyjne. Przewiduje dopuszczalność wad każdego typu dla każdego rodzaju materiału, ich maksymalne wymiary i ilość na arkusz lub na jednostkę powierzchni.

W przypadku twardego drewna i drewna iglastego wymagania są nieco inne, więc odmiany drewna iglastego mają w oznaczeniu indeks „x”. Poniżej, w nieco uproszczonej formie, wymienione są dopuszczalne wady drewna twardego i miękkiego.

Elite odmiana E.

• Brak widocznych wad na powierzchni arkuszy klasy E.
• W przypadku sklejki iglastej odmiany Ex może występować węzeł przypięty w ilości do 3 sztuk na 1 m ² .
• W przypadku liściastych dopuszczalne są pojedyncze drobne zmiany w strukturze drewna.

Sortuj 1.

• węzłów, w tym zrzuty i dziury z nich;
• zamknięte pęknięcia (dla 1x - pęknięcia o rozmiarze do 250x3 mm);
• wzrost światła - ślady przerośniętych uszkodzeń mechanicznych drewna;
• zdrowa zmiana koloru;
• miejsca fornirowe warstwy wewnętrzne o szerokości do 2 mm, wady krawędzi;
• wkładki naprawcze do osadzania węzłów.

Sortuj 2.

• węzły i tunele czasoprzestrzenne;
• zamknięte i otwarte pęknięcia ;
• lekkie i ciemne kiełki;
• smoły i kieszenie żywiczne;
• nakładające się okleiny warstwy zewnętrznej;
• rysy i wgniecenia;
• wstawki fornirowe do łatania węzłów i szczelin;
• taśma klejąca lub penetracja kleju.

Klasa 3

Powierzchnia sklejki klasy 3 może zawierać wszystkie rodzaje defektów wymienionych dla klasy 2. Różnica w ich liczbie i wielkości. Wymieniamy niektóre z nich.

• Dopuszczalna długość zakładek dla drzew iglastych została zwiększona z 200 do 400 mm, a ich liczba od 3 do 5 sztuk. Podobne zmiany dotyczą twardego drewna.
• Długość pęknięć zwiększa się z 300-400 mm do 600, a ich szerokość od 2 do 5 mm, a dla gatunku 3x do 10.
• Usunięto ograniczenie długości pęknięć;
• W przypadku drzew iglastych ograniczenie liczby węzłów zostało usunięte, a ich rozmiar został zwiększony do 70 mm, aw przypadku drewna twardego dozwolone są węzły z pęknięciami.

Klasa 4

W przypadku sklejki zniesiono 4 stopnie, większość ograniczeń. Regulowane są tylko maksymalne wymiary rozległych defektów, takich jak sęki (do 100 mm), pęknięcia dzielone (do 15 mm), szerokość wad krawędzi (do 15 mm) i inne. Ten gatunek jest materiałem technicznym, którego zewnętrzne warstwy podlegają minimalnym wymaganiom, dzięki czemu zachowuje wymagane właściwości mechaniczne.

Dodatkowe wymagania jakościowe.

Dla każdej klasy sklejki istnieje wymóg dotyczący liczby rodzajów defektów występujących jednocześnie na arkuszu. Na przykład, jeśli oprócz węzłów nadal występują pęknięcia, zakładki i kiełki, to różnorodność takiego materiału nie może być większa niż 2 lub 1x.

W klasie 4 wszelkie wady są dozwolone w dowolnej ilości, z wyjątkiem gnicia, ale z ograniczeniem ich wielkości zgodnie z tabelą nr 3 GOST.

Jakość dwóch różnych powierzchni arkusza może się różnić. W tym przypadku odmiana jest wskazana dla każdego z nich za pomocą ukośnika. Na przykład sklejka klasy 1/2, klasa 2/2, klasa 2/4, klasa 4/4 i tak dalej.

Rodzaje powierzchni czołowej sklejki

Sklejka wyróżnia się stopniem i sposobem obróbki jej powierzchni:

• nieoszlifowana (NS); 12>
• szlifowanie z jednej strony (Ш1);
• z szlifowaniem dwustronnym (Ш2)

Szlifowanie sprawia, że ​​materiał jest gładki i gotowy do wykończenia, co jest wygodne dla prace wykończeniowe lub w produkcji mebli. Szlifowanie to jedna lub obie strony arkusza.

Powierzchnia sklejki może być pokryta laminowaną powłoką papierowo-żywiczną na bazie żywicy fenolowo-formaldehydowej. Powłoka ta zapewnia twardość powierzchni i odporność na zużycie. Sklejka laminowana jest używana w produkcji mebli, do prac wykończeniowych, jako materiał do tworzenia różnych wzorów, do wykonywania szalunków wielokrotnego użytku.

Oznakowanie sklejki

Główne parametry sklejki są wskazane w oznaczeniu, za pomocą którego jest ona zaznaczona. Standardowe oznakowanie zawiera:

Na przykład: „Sklejka sosnowa FSF 2/4 Е1 Ш1 1525 × 1525 × 66,5 GOST 3916. 2-96” jest oznaczeniem sklejki sosnowej PSF o powierzchniach 2 i 4 klas, emisja pierwszej klasy, z jednostronnym polerowaniem o grubości 6,5 mm i wymiarach 1525x1525 mm, wykonane zgodnie z GOST 3916. 2-96.

W przypadku sklejki laminowanej dodatkowo wskazana jest marka folii. Oznaczanie sklejki bakielizowanej jest łatwiejsze. Obejmuje tylko nazwę, markę, rozmiar i odniesienie do standardu.

Na przykład: „Sklejka FBS 1500x1250x5 GOST 11539-2014”.

Charakterystyka techniczna sklejki

Wytrzymałość i gęstość sklejki

Wytrzymałość sklejki zależy od właściwości oryginalnego drewna i siły wiązania. Siła jest pośrednio wskazywana przez gęstość materiału. Z reguły gęstość sklejki waha się między 550-750 kg / m3144

Dla sklejki standardowej przewidziano różne poziomy gęstości - od 300 do 1000 kg. Niski ciężar właściwy jest możliwy przy użyciu jasnego drewna i „luźnego” forniru. Ważenie wynika z zastosowania bardziej gęstych żywic i innych cech wytwarzania określonego rodzaju materiału. Na przykład sklejka bakielizowana może mieć gęstość do 1200 kg / m144 3 . Ma też największą siłę.

Główne, najważniejsze wskaźniki wytrzymałości sklejki - to najwyższa wytrzymałość na zginanie, wytrzymałość elementów mocujących. Wytrzymałość marek sklejki FSF i FC na zginanie jest około 3-4 razy niższa niż w przypadku drewna litego. Gatunki PBS i FBV mają większą wytrzymałość niż oryginalne drewno. Wytrzymałość śrub na ciągnięcie jest dość wysoka ze względu na wyraźną strukturę warstwową (po zainstalowaniu na twarzy) i osiąga 6-8 kg na każdy milimetr długości łącznika.

Przyjazność dla środowiska

Ekologiczne właściwości sklejki charakteryzują się klasą emisji. Najlepszą marką pod tym względem jest FBA. Nie ma żadnych materiałów syntetycznych.

Wszystkie inne marki sklejki są w różnym stopniu źródłem lotnego formaldehydu. W przypadku zastosowań mieszkaniowych należy wybrać materiały o klasie emisji E1 i niższej. Co ciekawe, w GOST dla sklejki laminowanej dostarczana jest tylko klasa E1.

Odporność biologiczna

Sklejka nie jest ubezpieczona od uszkodzeń spowodowanych przez zgniłe, niebieskie (w przypadku drewna miękkiego), pleśni. Jednak odporność sklejki na biologiczne i uszkodzenia jest wyższa niż zwykłego drewna. Wynika to z faktu, że fornir ma bezpośredni kontakt z żywicami fenolowymi lub mocznikowymi, które częściowo spełniają funkcje środka antyseptycznego.Fornir z drewna iglastego ma wyższą odporność ze względu na właściwości drewna. Sklejka bakelizowana ma najwyższą odporność.

W każdym przypadku należy rozważyć warunki użycia materiału i wybrać odpowiedni dla nich lub przeprowadzić dodatkową obróbkę antyseptyczną.

Palność

Sklejka jest materiałem wysoce łatwopalnym. Należy to wziąć pod uwagę przy jego stosowaniu. Możliwe jest zwiększenie odporności ogniowej konstrukcji i produktów z niego poprzez specjalne traktowanie. Istnieje również specjalna, trudna do spalania klasa sklejki - FSF-TV.

Odporność na wilgoć

Odporność na wilgoć najpopularniejszych odmian PSF i FC demonstruje test oddzielania arkusza, który przeprowadza się po silnym zwilżeniu. Przed badaniem sklejka FC jest moczona w wodzie przez 24 godziny, marka FSF gotowana jest przez godzinę i za zgodą klienta - przez 6 godzin. Marki PBS i VW są również gotowane przez godzinę.

Po obróbce wodą i wysuszeniu wytrzymałość na ścinanie warstwy kleju dla różnych gatunków wynosi:

• FC i PSF - od 2 do 10 kgf / cm ² (0,2-1 MPa); 1211 FBV - 14,7 kg / cm 1414 2 ; FBS - 17,6 kg / cm ² .

Marka PBS nadaje się do tropikalnego klimatu i innych trudnych warunków.

Właściwości izolacyjne

Sklejka może być używana jako część zewnętrznych struktur otaczających. W tym zastosowaniu bierze się pod uwagę jego właściwości izolacyjne.

Przepuszczalność wilgoci.

Każda sklejka jest zdolna do absorbowania wody, a zatem przepuszczalna dla wilgoci. Jednak przepuszczalność wilgoci materiału ma charakter kapilarny i zależy od rodzaju impregnacji. W każdym przypadku podczas zwilżania jednej strony wilgoć przeniknie na przeciwną stronę i może zostać przeniesiona na sąsiednie warstwy przegrody budowlanej.

przewodność cieplna.

Przewodność cieplna sklejki zależy od jej gęstości i może zmieniać się od 0,09 do 0,25 W / (m ∙ K). W przypadku najczęściej używanych marek przewodność cieplna materiału jest zbliżona do drewna.

Przepuszczalność pary.

Przepuszczalność pary wodnej jest ważnym parametrem branym pod uwagę przy obliczaniu wielowarstwowych struktur otaczających pomieszczenia ze sztucznym mikroklimatem.

Przepuszczalność sklejki jest około trzy razy niższa niż przepuszczalność drewna w kierunku wzdłuż włókien i pięciokrotnie niższa niż przepuszczalność muru. Ta właściwość w niektórych przypadkach może być wykorzystana do ścian paroizolacyjnych od wewnątrz i należy pamiętać o stosowaniu sklejki do okładzin zewnętrznych.

Cechy korzystania z

Podczas korzystania ze sklejki należy wziąć pod uwagę niektóre jej funkcje.

Umieszczanie płaskich części w trzech wzajemnie prostopadłych płaszczyznach, łatwo jest osiągnąć wysoką wytrzymałość produktu. Najważniejsze jest prawidłowe rozłożenie istniejących obciążeń i zapewnienie niezawodności łączników.

Paznokcie są bardzo trudne do wprowadzenia w warstwę arkusza i praktycznie nie zachowują się na końcu. Można używać gwoździ tylko jako nogki - wbijanie w wywiercony otwór. Są używane pod obciążeniem „na cięcia” i stosunkowo słabo wytrzymują ciągnięcie.

Śruby i wkręty, wkręcone w twarz, bardzo dobrze się opierają. Ale prawie zawsze do ich instalacji potrzebne jest wcześniejsze wiercenie.

Przy piłowaniu sklejki należy wziąć pod uwagę łatwość, z jaką podczas tej operacji występują rozdarcia powierzchni i rozdarcia forniru. Aby uzyskać czyste cięcie, należy używać pił o małych zębach, szybkich pił z nożem tnącym, a podczas pracy z narzędziem ręcznym pozostaw margines do szlifowania wykańczającego. Do szlifowania należy użyć szlifierki taśmowej z kierunkiem ruchu pasa wzdłuż krawędzi.

Głównym obszarem zastosowania sklejki jest budownictwo. Służy do pokrywania konstrukcji ramowych i okładzin, jako podstawa do pokryć dachowych lub wykładzin podłogowych.

W zależności od marki, materiał ten jest używany do produkcji opakowań i mebli, w przemyśle stoczniowym i samochodowym. Wykonuje się z nich szalunki i szalunki do prac betonowych.