Przewodność cieplna spienionej gliny i od tego zależy + Zdjęcie

Właściwości izolacyjne spienionej gliny są dobrze znane i są w dużej mierze zależne od surowców, z których są wytwarzane. Specyficzna przewodność cieplna ekspandowanej gliny jest jedną z jej głównych cech, która wraz z niskim ciężarem właściwym i wytrzymałością decyduje o powszechnym stosowaniu tego materiału w budownictwie.

Co wpływa na przewodność cieplną spienionej gliny

W przypadku materiałów, które pełnią funkcje ochronne, przewodnictwo cieplne jest szczególnie ważną cechą. W przypadku glinianu, jako materiału naturalnego, zależy on od połączenia różnych jego właściwości.

Przede wszystkim, przewodność cieplna ekspandowanej gliny zależy od jej frakcji (wielkości granulek): im większe granulki, tym więcej izolacji jest potrzebne. Na przewodność cieplną wpływają na przykład cechy takie jak wilgotność i porowatość spienionej gliny. Średni współczynnik przewodności cieplnej glinianu nie jest łatwy do określenia z powodu wielu odchyleń. W literaturze można znaleźć dane, które wahają się od 0,07-0,16 W / m.

Konieczne jest wybranie glinianu o minimalnej przewodności cieplnej. Im wyższy współczynnik przewodności cieplnej, tym większa ilość ciepła przechodzi przez warstwę izolatora w określonym czasie, a zatem niższa jest jego ochrona termiczna. Zatem im większa porowatość glinianu, tym niższa jest jego gęstość, a także przewodność cieplna.

Keramzyt jest higroskopijny: wraz ze wzrostem wilgotności zwiększa przewodność cieplną i traci właściwości izolacyjne, a wraz ze wzrostem masy zwiększa się również obciążenie podłogi. Wysokiej jakości hydroizolacja spienionej gliny jest niezbędna do zachowania właściwości zapewniających zachowanie ciepła w domu.

Tak więc ekspandowana glinka ma przewodność cieplną, która zależy od jej frakcji: przy malejącej wielkości ekspandowanego ziarna gliny jego pustka wzrasta, gęstość nasypowa wzrasta, a przewodność cieplna wzrasta.

W zależności od wielkości granulek, keramzyt jest podzielony na spieniony żwir gliniasty, pokruszony kamień i piasek.

Kamień kruszony ceramsite

Otrzymywany jest z ekspandowanej masy glinianej metodą kruszenia.

Keramzyt

Cząstki okrągłe lub owalne otrzymane w piecu bębnowym przez pęcznienie jasnej gliny. Posiada mocną gęstą powierzchnię, dlatego jest często używany jako wypełniacz do betonu. Ma najniższą przewodność cieplną. Na przykład, spieniony żwir o grubości 10–20 mm marki o gęstości nasypowej M350 i o wytrzymałości P125 (3,1 MPa) ma przewodność cieplną 0,14 W / (m ° C).

Keramzyt

Ma ułamek do 5 mm i jest najczęściej używany do izolacji.

Procesy produkcyjne, które wpływają na przewodność cieplną ekspandowanej gliny

Zgodnie z wynikami badań, właściwości przewodności cieplnej ekspandowanej gliny zależą od obecności w niej kwarcu na pewnym etapie produkcji oraz, w mniejszym stopniu, od gęstości i porowatości materiału. Prowadzi to do wniosku, że na jakość spienionej gliny wpływa sposób jej wytwarzania, ponieważ kwarc szklisty pojawia się podczas procesu wytwarzania.

Należy zauważyć, że sam kwarc jednokrystaliczny ma wysoką przewodność cieplną (6,9-12,2 W / m), która zależy całkowicie od właściwości surowca. Z gliny, która ma dobre pęcznienie, otrzymuje się kwarc w fazie formowania szkła, którego przewodność cieplna jest wyższa niż kwarcu z gliny o najgorszym pęcznieniu. Podobna zależność dotyczy również właściwości keramzytu.

Technologia produkcji ma również znaczenie. Krzemionka zawarta w glinie glinianej przyczynia się do zwiększenia przewodności cieplnej, podczas gdy inne tlenki, przeciwnie, zmniejszają ją. Nie dotyczy to gazów, które powstają, gdy masa gliniana jest podgrzewana do temperatury rozprężania. Ustalono, że przy zawartości 55% H2 + CO w porach, przewodność cieplna ekspandowanej gliny jest dwukrotnie wyższa niż w przypadku wypełnienia powietrzem.

Wielkość mikroporów wpływa również na przewodność cieplną: im mniejsze pory, tym mniejsza przewodność cieplna. Jednocześnie sama porowatość nie wpływa znacząco na tę charakterystykę.

Wymienione powyżej cechy zależą głównie od sposobu produkcji. Zwykła metoda produkcji z reguły nie pozwala znacząco zmienić jakości ekspandowanej gliny. Jednak nowoczesne metody produkcji (metoda z tworzywa sztucznego lub „wypalanie spoin”) znacznie zwiększają właściwości termoizolacyjne ekspandowanej gliny.

Przy całkowitym porównaniu właściwości keramzytu i tworzywa piankowego preferuje się keramzyt, chociaż przewodność cieplna piankowego tworzywa sztucznego jest bardzo niska - 0,038-0,041 W / m.