Rozszerzona gęstość gliny - duża, prawdziwa i specyficzna

W chwili obecnej glina ekspandowana jest najpopularniejszą ekologiczną izolacją. Ten materiał budowlany wyróżnia się małą masą i strukturą komórkową. Gęstość spienionej gliny z reguły ma stosunkowo niskie wartości. Warto jednak zauważyć, że jedną z jego głównych cech jest właśnie gęstość nasypowa ekspandowanej gliny. Przecież ta cecha materiału pozwala w przyszłości prawidłowo wybierać ułamki. A dla pełnych cech jakościowych siana jest po prostu konieczne uwzględnienie wielkości frakcji, objętości i proporcji tego materiału.

Produkcja spienionej gliny

Produkcja spienionej gliny ma miejsce podczas wypalania specjalistycznej gliny. Początkowo ten surowiec poddawany jest niezbędnej obróbce, a następnie poddawany jest ostrym efektom termicznym. Po około 20-40 minutach temperatura wzrasta z 1050 stopni do 1300 stopni.

Dzięki temu surowiec pęcznieje i zyskuje nową strukturę - komórkową lub, innymi słowy, porowatą. W tym przypadku powierzchnia samych granulek ulega stopieniu, w wyniku czego pojawia się prawie idealna hermetyczna powłoka. Dlatego granulki mają tak wysoką wytrzymałość i stają się znacznie mniej podatne na naprężenia mechaniczne.

Frakcje keramzytowe

Pomimo faktu, że gęstość rozpatrywanego materiału jest raczej mała, wytrzymałość mechaniczna jest tu raczej wysoka. Ze względu na specjalną strukturę granulek, ekspandowana glina jest w stanie wytrzymać wysokie obciążenia i chroni wiele typów obiektów przed zniszczeniem. A rozmiary samych granulek pozwalają nam rozróżnić te rodzaje tego surowca:

• Żwir ekspandowany;
• Glina ekspandowana;

Keramzyt, charakteryzujący się takim ułamkiem wielkości jak 0-5 mm. Żwir z reguły ma następujące ułamki: od 5 do 10, od 10 do 20 mm, od 20 do 40 mm.

Jeśli chodzi o ostatni punkt, rozdrobniony kamień z gliny ekspandowanej ma ułamek 5-40 mm. Jest wytwarzany przez kruszenie żwiru na małe cząstki. Najpopularniejsza część gruzu z gliny ekspandowanej - od 0 do 10 mm. Wspólną nazwą takich gruzów jest kruszona glina.

Istnieje kilka specjalnych trybów obróbki gliny. To dzięki tym trybom i możliwe jest osiągnięcie wymaganej gęstości spienionego żwiru glinianego:

• Plastik,
• Mokry,
• Suchy,
• Proszek-plastik.

Jak wspomniano powyżej, jedną z najważniejszych cech glinianu jest gęstość (kg / m3). I to jest gęstość nasypowa. Jakość ekspandowanej gliny, jako jednego z najbardziej powszechnych izolatorów ciepła, określa również objętość ziaren, porowatość i gęstość nasypową. Gęstość żwiru ekspandowanego różni się w zależności od konkretnej marki. Ogólnie jednak przyjmuje wskaźniki od 250 do 800 kg / m3.

Zatem, jeśli gęstość nasypowa żwiru ekspandowanego ma wskaźnik mniejszy niż 250 kg / m3, jego gatunek to M250. Keramzyt o gęstości nasypowej 250-300 kg / m3 jest marką M300. I glina ekspandowana o gęstości 300-350 kg / m3 to M350. Ponadto przez analogię. Należy jednak pamiętać, że po marce M450 marka gęstości nasypowej wzrasta o 100. Na przykład M500, M600 i M700.

Wartości graniczne znaków związanych z gęstością objętościową określa GOST 9757-90. Najniższą klasą żwiru i gruzu ekspandowanego jest M250. Maksymalna marka to M600. Chociaż w porozumieniu z klientem, dopuszczalne są wyższe wartości. Rozszerzona glina ma nieco inne wskaźniki - od M500 do M1000. Należy pamiętać, że minimalne specyfikacje są odniesieniami, ale maksimum wymagane do spełnienia. Zatem staje się jasne, że im lżejsza jest glina, tym lepsze są jej wskaźniki jakości (oczywiście przy porównywaniu materiału tej samej frakcji).

Rzeczywista i specyficzna gęstość

Gdy wykonywane są różne obliczenia, ważne jest, aby pamiętać o dwóch rodzajach gęstości gliny: specyficznej i prawdziwej.

Specyficzna gęstość ekspandowanej gliny jest po pierwsze zmienną. Zależy to od konkretnego rodzaju rozpatrywanego materiału. Zatem ta charakterystyka może przyjmować następujące wartości:

• Żwir spieniony - od 450 do 700 kg / m3,
• Mieszanka sucha z gliny ekspandowanej - 800 kg / m3,
• Keramzyt - od 600 do 1000 kg / m3.

Rzeczywista gęstość ekspandowanej gliny, stała ilość, jest masą na jednostkę objętości tego materiału w stanie gęstym (Pu). Ten wskaźnik jest niezbędny do określenia proporcji. Zatem do jego obliczenia należy podzielić masę suchego materiału przez objętość samej substancji, ale pory nie są brane pod uwagę. Wyraźniej jest uzyskać następujący wzór: Pu = m / Va, gdzie Va jest objętością, m jest masą.