Na początku planowania dachu mansardowego wybierany jest system krokwi, który służy jako konstrukcja nośna. Rodzaj wymaganego systemu dachowego jest określany na podstawie typu dachu.
Projekt systemu kratownicowego.
W zależności od wybranego systemu, mogą to być drewniane pręty używane jako rama dachowa, która utrzymuje kompozytowe materiały budowlane całej konstrukcji, lub elementy betonowe, które tworzą podpory, zwane stopami kratownicowymi. Przed rozpoczęciem pracy drewniane elementy są impregnowane specjalnymi związkami, które chronią dach przed ogniem i gniciem. Jakość tej procedury ma bezpośredni wpływ na trwałość dachu.
System kratownicowy jest podzielony na dwa główne typy: krokwie skośne i wiszące. Ponieważ węzły połączenia w każdym z systemów mają różne cechy, pewien rodzaj krokwi jest wybierany na podstawie właściwości preferowanego dachu, w tym jego cech architektonicznych.
Główne czynniki przy wyborze odpowiedniego rodzaju systemu:
Rodzaje łączników dla krokwi.
W zawieszanych krokwiach nie ma podpór, które znajdują się w szczelinach. Z tego powodu istnieje wzmocniony ciąg, przenoszony poziomo na ściany budynku. Aby zmniejszyć tę liczbę, w węzłach podpory wprowadza się przedłużony element z drewna lub metalu, przeznaczony do łączenia krokwi. W ten sposób wiszące kratownice mają formę trójkąta. Element napinający jest umieszczony u podstawy nóg, pełni funkcję poprzeczki (najczęściej stosowanej w konstrukcjach dwuspadowych) i działa na zginanie i ściskanie. Od wysokości elementu ciągnącego zależy siła połączenia z podstawą podpór.
Schemat urządzenia i mocowania krokwi wiszących do dachu.
Zewnętrzny typ krokwi jest często osadzany w budynkach, w których znajduje się centralna kolumna wsporcza lub ściana nośna. Krokwie spoczywają na kończynach po bokach budynku, a część środkowa spoczywa na kolumnie lub innym podparciu wewnątrz domu. Taki plac budowy jest przeznaczony do operacji gięcia. Podwieszane podpory powodują mniejsze obciążenie elementów budynku, więc ich montaż nie jest tak czasochłonny, jak w przypadku wiszących krokwi. Ponadto nie wymaga dużych kosztów materiałowych.
Istnieją również opcje aranżacji dachu, które łączą oba rodzaje krokwi. W tym przypadku każdy typ zmienia się, to znaczy strefy bez ścian nośnych są wyposażone w wiszące krokwie, a obszary z niezbędnymi podporami - nosowymi.
Głównym czynnikiem wysokiej wytrzymałości dachu w przyszłym budynku jest właściwe rozmieszczenie wszystkich węzłów i punktów kotwiczenia.
W przypadku zawieszonych krokwi na dachu mansardowym zakłada się, że istnieją co najmniej 3 mocne punkty. Ta wartość może się zmienić, jeśli zakres przekracza wartości standardowe. Na przykład, jeśli rozpiętość nie przekracza 10 m, wymagane jest tylko jedno dodatkowe wsparcie.
Zespół wspornika zawieszenia jest montowany w oparciu o wymiary przęsła. Na małych rozpiętościach element utrzymujący się najczęściej zastępuje się śrubą. Przy dużej rozpiętości przedłużające się elementy zwisają, a podpory przechodzą w zakręt.
Węzły typu wiszącego mogą mieć następujące różnice w odniesieniu do rozmiaru przęsła:
Rysunek 1. Schemat urządzenia Maurate.
Niezależnie od tego, czy wymagana jest wymiana istniejącego systemu kratownicowego, czy też jego wzniesienie od podstaw, konieczne jest przestrzeganie pewnego zestawu reguł podczas mocowania węzłów.
Przede wszystkim należy unikać najprostszego zapięcia poprzeczki i podstawy wspornika, ponieważ może to mieć destrukcyjny wpływ na cały system dachowy.
Rysunek 2. Mocowanie stopy kratowej do płytki mocy.
Innymi słowy, z ładunku utworzonego przez materiały budowlane lub opady atmosferyczne końce podpór zsuwają się, a system dachowy jest uszkodzony. Prowadzi to do całkowitego upadku. Aby zapobiec takiemu wynikowi, konieczne jest zwiększenie niezawodności tych węzłów. Osiąga się to za pomocą następujących rodzajów mocowania:
W zależności od klasy możesz użyć jednego lub dwóch zębów. Aby zwiększyć niezawodność połączenia, można utworzyć dodatkowe łączniki z metalowymi narożnikami.
Główne węzły mocowania systemu krokwi to:
Rysunek 3. Schemat połączenia kalenicy systemu kratownicy.
W nogi krokwi powstają zęby w kolcu, aw poprzeczce wycina się szczelinę, która odpowiada ciętym zębom. W tym przypadku gniazdo powinno zajmować nie więcej niż 30% całkowitej grubości poprzeczki.
Jeśli do budowy dachu użyto lekkich materiałów, a jego nachylenie jest mniejsze niż 35 °, podstawy podpór są umieszczone tak, że powierzchnia ich kowadła jest znacznie większa niż belka. Można to osiągnąć przez zastosowanie ramy z dwoma zębami w 2 kolcach, łącznika (z kolcem lub bez), a także dwóch kolców w zamku.
Węzły systemu są mocowane albo za pomocą sprzętu z metalowymi narożnikami, albo kijami, płytkami i kolcami.
Istnieją 2 technologie sprzętowego montażu podpór: sztywne i przesuwne (rys. 1).
W pierwszym przypadku powstaje silne połączenie między krokwią a płytą mocy bez możliwości przesuwania się, opadania i wyskakiwania. Osiąga się to poprzez umieszczenie specjalnych kątów za pomocą belki nośnej. Uformowany węzeł musi być zabezpieczony niezawodnym drutem za pomocą sprzętu. Paznokcie są młotkowane z pewnym nachyleniem na boku, tak że są w stanie skrzyżowanym na mauerlate. Ostatni gwóźdź jest przybity pionowo. Ta metoda jest najbardziej popularna.
W drugim przypadku mocowanie odbywa się za pomocą specjalnego mechanizmu, który pozwala pewnemu elementowi (w tym przypadku krokwi) poruszać się we właściwym kierunku (Rysunek 2).
Aby utworzyć takie połączenie, konieczne będzie wykonanie paska bocznego na podpórkach, a następnie ułożenie ich na płycie mocy. Podobnie jak w poprzednim przypadku obie części zespołu są mocowane za pomocą dwóch skrzyżowanych gwoździ i jednego pionowego od góry. Do mauerlat deski mocowane są za pomocą metalowych wsporników. Następnie podstawa nośna jest zwalniana nad ścianą i zamykana za pomocą płytek i sań. Zatem nacisk kładzie się na mauerlat, ale wszystkie elementy systemu kratownicy mogą poruszać się w dopuszczalnych granicach.
Ta metoda jest najczęściej stosowana w konstrukcji systemu dachów drewnianych budynków (kłody, dom z bali), które charakteryzują się osiadaniem. Warto pamiętać, że przy sztywnym mocowaniu istnieje możliwość uszkodzenia ścian budynku.
Taki węzeł można utworzyć dwoma metodami: tyłek i nakładanie się (rys. 3).
Pierwsza metoda zakłada przycięcie górnej części podpór pod tym samym nachyleniem, co kąt dachu. Są one oparte na przeciwnych podpórkach, które również muszą być cięte. Łącznik jest tworzony za pomocą dwóch gwoździ (150 mm), napędzanych od góry pod pewnym kątem, dzięki czemu są one rozmieszczone proporcjonalnie do każdej krokwi. Aby zwiększyć niezawodność, szwy między podporami są mocowane za pomocą drewnianych płyt lub metalowych płyt.
Druga metoda jest najbardziej popularna. Od pierwszej metody wyróżnia się nakładającą się metodą dokowania. W tym przypadku podpory nie są połączone końcami, lecz częściami bocznymi, po czym są mocowane do śrub.
Nie znalazłeś odpowiedzi w artykule? Więcej informacji na ten temat:
Okna drewniane: majsterkowanie
Drewniane okna do samodzielnego montażu: zalety montażu konstrukcji drewnianych. Odmiany okien z ras naturalnych. Etapy produkcji okien drewnianych, projektowanie instalacji.
Drewniany dom zrób to sam
Wykończenie drewnianego domu: cechy pracy. Jakie materiały wykończeniowe są używane do wykończenia drewnianego domu od wewnątrz, technologia ich montażu.