Ognioodporność konstrukcji drewnianych: środki ogniochronne do drewna

Drewno nadal pozostaje niezwykle powszechnym materiałem budowlanym, z którego powstają nie tylko poszczególne elementy budynków, ale także całe budynki. Drewno może być przypisane, a materiały wykonane na jego podstawie, więc wszystkie odnoszą się do konstrukcji drewnianych. Wiadomo, że główną wadą drewna jest jego wysokie zagrożenie pożarowe, dlatego impregnacja konstrukcji drewnianych środkiem zmniejszającym palność jest najlepszym sposobem ochrony budynku przed ogniem. Ile pożarów można było uniknąć, gdyby środki zmniejszające palność były stosowane do obróbki konstrukcji drewnianych.

Co to jest środek ogniochronny?

Środki zmniejszające palność są chemicznie przygotowanymi związkami, które zostały zaprojektowane, aby zapobiec spalaniu drewna. Nazwa pochodzi od greckiego „anty” (przeciw) i „uczty” (ognia). Drewniana konstrukcja wystarczająco impregnowana środkiem zmniejszającym palność jest w stanie przeciwdziałać oddziaływaniu ognia przez znacznie dłuższy czas. Środki zmniejszające palność nie mają wysokiej temperatury topnienia, więc zaczynają się topić znacznie wcześniej niż drewno może się zapalić. W ten sposób impregnacja ognioodporna tworzy barierę między drewnem a źródłem zapłonu dla tlenu wspomagającego spalanie.

Można zauważyć, że ogień częściowo działa „na własną szkodę” przez ogrzewanie impregnacji, w którym aktywowane są reakcje chemiczne zapobiegające jego rozprzestrzenianiu się.

Zasadniczo głównymi składnikami związków do obróbki konstrukcji drewnianych są chemikalia zmniejszające palność, które różnią się niską temperaturą topnienia, pochodnymi kwasów borowego, krzemowego lub fosforowego. Oprócz tworzenia filmu środki zmniejszające palność wpływające na płomień wyzwalają reakcję uwalniania gazów, które zapobiegają spalaniu. Substancje lotne powstające podczas topienia warstwy środka zmniejszającego palność wypierają tlen ze strefy kontaktu z drewnem.

Klasyfikacja środków zmniejszających palność

Ochrona przeciwpożarowa konstrukcji drewnianych jest dzielona według metody przetwarzania na 2 podstawowe typy:

• impregnacje;
• powłoki.

Materiały powłokowe obejmują różne podkłady, pasty, farby i lakiery. W większości przypadków są one łatwiejsze do zastosowania już w procesie eksploatacji budynku. Ale taki środek zmniejszający palność nie wnika w głąb. Ktoś nie lubi, że farba pokrywa strukturę powierzchni charakterystyczną dla drewna, to znaczy, że ją depersonalizuje. Z tego powodu powłoki ochronne są często stosowane na obszarach niewidocznych.

Innym rodzajem ochrony konstrukcji drewnianych jest impregnacja. Dla tych, którzy nie chcą pozbawiać się przyjemności rozważenia struktury drewna, rozwiązania penetrujące - idealne. Z kolei impregnaty są wodą lub rozpuszczalnikami organicznymi. Co dziwne, ale te ostatnie są produkowane na bazie rozpuszczalników zdolnych do zapłonu. Ponadto rozpuszczalniki te są szkodliwe dla zdrowia, dlatego przetwarzanie struktur drewnianych w kompozycjach rozpuszczalnych w organach odbywa się głównie w warunkach produkcyjnych.

Większość właścicieli drewnianych konstrukcji preferuje impregnacje rozpuszczalne w wodzie, ale są one skuteczne tylko wtedy, gdy drewno nie jest narażone na długotrwałą wilgoć. Niemniej jednak, te formulacje są podzielone na kilka kategorii: 5 323 333 niemywalne; 343 33 trudne do zmycia; 34333 zmyte;

W przypadku wewnętrznego przetwarzania konsumenci wolą kupować impregnacje w 2 ostatnich kategoriach.

Podczas produkcji środków zmniejszających palność producent stara się uczynić je uniwersalnym środkiem do ochrony drewna. Oprócz swojej głównej funkcji kompozycje często działają jako środki antyseptyczne.

Obróbka konstrukcji

Obróbka ogniowa drewna preparatami może być głęboka i umiarkowana. W warunkach życia prawie niemożliwe jest przeprowadzenie głębokiej impregnacji, ponieważ prace nad poprawą odporności ogniowej drewna są już prowadzone w konstrukcji wzniesionej. Oczywiście istnieją związki, które mają wysokie właściwości penetrujące. Ale przy umiarkowanym przetwarzaniu możemy mówić tylko o względnej głębokości ich penetracji w ciało drewna.

Prace mające na celu poprawę odporności ogniowej budynku są przeprowadzane przez natryskiwanie powierzchni drewnianych lub przez nakładanie pędzlem na preparaty. Należy dodać, że obróbka drewna na zewnątrz powinna być przeprowadzana tylko w ciepłym sezonie, ponieważ w niskich temperaturach zamarznięta wilgoć w grubości drewna zapobiega przenikaniu środka zmniejszającego palność w głąb.

Standaryzacja środków zmniejszających palność

Tylko te związki, których skuteczność odpowiada grupom I i II, są ognioodporne. GOST określa skuteczność ochrony przeciwpożarowej jako utratę masy materiału poddanego działaniu środka ogniochronnego po wystawieniu na działanie ognia. Jeśli podczas testów ogniowych przetworzona próbka straciła nie więcej niż 9% masy, wówczas środek zmniejszający palność jest włączony do grupy I. Drewno, które jest impregnowane, nazywa się odporne na ogień. Grupa II obejmuje impregnacje, dzięki którym próbka traci nie więcej niż 1/4 masy podczas spalania. Obrobione drewno jest ognioodporne.

Wszystkie impregnaty i powłoki ognioodporne podlegają obowiązkowej certyfikacji, która jest przeprowadzana przez jednostki Ministerstwa Zdrowia i Rozwoju Społecznego.

Organy ministerstwa, zgodnie z wynikami kontroli przedsiębiorstw w zakresie produkcji środków zmniejszających palność, wydają wniosek sanitarno-epidemiologiczny. Negatywna ocena Ministerstwa Zdrowia i Rozwoju Społecznego pozbawia producenta prawa do certyfikatu, a produkty, które nie posiadają dokumentów potwierdzających jego jakość, nie mogą być legalnie produkowane i stosowane. Środki zmniejszające palność spełniające wszystkie normy są certyfikowane przez organizację PozhTest FSI VNIIPO EMERCOM Federacji Rosyjskiej. Należy dodać, że specjaliści prowadzący obróbkę konstrukcji drewnianych środkami zmniejszającymi palność muszą posiadać odpowiednią licencję.