Sortowanie tarcicy: automatyzacja procesu

Wybrana odmiana. Żadne wady, z wyjątkiem węzłów, nie są dozwolone. Węzły mogą mieć nie więcej niż 2 na 1 m długości. Na brzegach desek dopuszcza się części węzła, których rozmiar nie przekracza 20% jego średnicy.

1. 1 klasa. Nie powinno być żadnych węzłów o średnicy większej niż 10 mm, węzłów, które mogą wypaść w dowolnym momencie, i zagłębień pozostałych po już upuszczonych węzłach. Całkowita długość pęknięć (nie przez) nie powinna przekraczać jednej czwartej długości materiału.
2. 2 stopień. Nie powinno być żadnych wypadających węzłów i zdrowych węzłów, których średnica przekracza 20 mm. Całkowita długość pęknięć (nie przez) nie powinna przekraczać jednej trzeciej długości materiału.
3. 3 stopień. Prawie wszystkie wady są dozwolone.
4. 4 stopień. Imadła są określane nie dla konkretnego produktu, ale dla 1 m103 materiału.

Automatyzacja procesu piłowania

Przed rozważeniem procesu sortowania, wskazane jest ustalenie jego miejsca w łańcuchu zautomatyzowanego systemu kontroli (ACS) obróbki drewna w przedsiębiorstwie, to jest ruch kłody od wejścia do przedsiębiorstwa do gotowych produktów. Tak wygląda ta sekwencja.

1. Materiał przychodzący (logi) jest rejestrowany. Można to zrobić ręcznie lub za pomocą automatycznej linii akceptacji.
2. Przycinanie i cięcie, na przykład na deskach.
3. Surowe tablice sortujące przy użyciu linii lokalnej.
4. Składanie desek do specjalnych maszyn, które tworzą stos, który idzie dalej do suszarni.
5. Suszenie desek i ich ruch w stosach w suszarni.
6. Składanie desek do linii sortowania na sucho.

Następnie pakiety są tworzone zgodnie z wynikami sortowania.

Okazuje się, że rozkład tarcicy według gatunku zaczyna się po piłowaniu kłody, czyli z tego samego okrągłego drewna, można uzyskać materiał o innej jakości, który spełnia linia sortowania na sucho. W łańcuchu przetwarzania linia sortowania znajduje się po suszeniu.

Takie miejsce lokalnego podsystemu sortowania tarcicy w łańcuchu procesowym ACS umożliwia wykrywanie węzłów, które wypadają po wysuszeniu i ostro identyfikują inne wady.

Automatyzacja procesu sortowania tarcicy

W procesie wytwarzania deski sortowanie odbywa się dwukrotnie: przed i po suszeniu.

Podczas przygotowywania do suszenia wykonuje się częściowe cięcie desek w celu wyeliminowania wad na ich końcach.Płyty są sortowane według drewna i wielkości przekrojów. Po wyschnięciu są one sortowane według jakości, a na ostatnim etapie dzielą się według długości.

Podział według wielkości przekrojów jest niezbędny do utworzenia jednolitych worków suszących, które wybierają odpowiedni tryb i czas suszenia. Grubość i szerokość są mierzone w dowolnym miejscu na desce, ale nie bliżej niż 150 mm od jej końców. W przypadku płyt niskiej jakości opakowania można formować tylko w zależności od ich grubości.

5

Schemat suszenia tarcicy.

Na tym etapie operator linii, po otrzymaniu danych o wymiarach, wysyła produkt do odpowiedniego napędu, w którym tworzona jest z góry określona liczba, po czym napęd jest otwierany i materiał jest przenoszony do warsztatu suszącego. W sklepie torby do suszenia.

Drewno podzielone przez jakość może być wykonane przez kontrolera, gdy deski znajdują się na stołach ukośnych w tartaku. Jednak na stołach więcej niż 7-8 desek na minutę, kontroler nie będzie mógł sortować.

Główny podział odbywa się na przenośnikach transportowych. Kontrolę przeprowadza kilku pracowników nadzoru. Są one ustawione szeregowo wzdłuż przenośnika i ręcznie zmieniają kierunek ruchu płyt na odpowiedni napęd.

Taka metoda jest nie tylko automatyczna, ale nie można jej nazwać automatyczną.

Możliwe jest mówienie o automatyzacji procesu, jeśli tablica obraca tablicę, tak aby operator miał możliwość sprawdzenia tablicy ze wszystkich stron i po podjęciu decyzji, który stopień należy uwzględnić, wyślij ją na odpowiedni napęd. W tym celu na przenośniku znajdują się bramki, które kontroluje.

Operator może, według własnego uznania, zmienić stopień planszy. Czasami zdarza się, że biorąc pod uwagę całą długość tablicy odpowiada trzeciej klasie. Ale jest odcinek o wystarczającej długości, w którym liczba defektów spełnia wymagania wyższej klasy.

Oczywiste jest, że ta metoda podziału według odmian jest nieskuteczna i jest odpowiednia tylko dla branż o małej ilości produktów. W przypadku dużych tartaków oszczędne jest tworzenie automatycznych linii.