Struktura drewnianej podłogi: cechy podłóg

Drewniane belki stropowe mogą być używane jako podstawa do budowy sufitów międzykondygnacyjnych i podłogowych w drewnianych domach. Takie struktury muszą spełniać pewne wymagania, aby były wystarczająco niezawodne i trwałe.

Cechy podłóg drewnianych

Drewniana piwnica lub podłoga na poddaszu to konstrukcja z nawierzchni lub drewnianych belek. Muszą być zamknięte z dwóch stron przez jakiś materiał lub deskę. Wewnętrzna przestrzeń sufitu musi być wypełniona izolacją, aby zapewnić utrzymanie ciepła w pomieszczeniu. Z materiałów termoizolacyjnych nadaje się wełna mineralna w rolkach, keramzyt, maty, mieszanina piasku i gliny, trociny (muszą być impregnowane do preparatów zapobiegających pożarowi), gleba roślinna i tak dalej.

Do rozmieszczenia pomieszczeń o wysokiej wilgotności konieczne jest zapewnienie bariery parowej. W tym celu można użyć folii polipropylenowej lub polietylenowej. Różne membrany zdolne do przepuszczania pary i wilgoci tylko w jednym kierunku. Paroizolacja znajduje się na górze izolacji. Potrzebne są wysokiej jakości folie, aby zapobiec przedostawaniu się wilgoci do pomieszczenia.

Należy upewnić się, że ugięcie belek drewnianej podłogi nie przekracza normy. W tym celu w projekcie należy umieścić belki w pewnej odległości od siebie. Ponadto belki muszą być prostopadłe do długiego boku przęsła. Na przykład, jeśli zamontowane są belki sosnowe, to dla rozpiętości 2x0,6 m należy umieścić belki o przekroju 7,5x10 cm, a przy produkcji przęseł 6x1 m niezbędny przekrój belki wynosi 17,5 x 25 cm.

i podłogi na poddaszu

Aby zainstalować takie podłogi, można użyć sklejki, desek, płyt pilśniowych, płyt wiórowych, płyt OSB. Elementy te są ułożone na belkach. Do ich zamocowania można wykorzystać szyny czaszkowe przybite do belek lub ćwiartek wyryte bezpośrednio w belkach.

W niektórych przypadkach możliwe jest przymocowanie dolnej obudowy bezpośrednio do podstawy konstrukcji. W tym przypadku elementy te będą służyć jako sufit dolnej kondygnacji i stropu górnej lub poddasza. Po wyłożeniu dolna część konstrukcji może służyć jako podstawa izolacji dźwiękowej i cieplnej, a jednocześnie sufitu. Do układania górnej podłogi na konstrukcji nie można używać łączników, takich jak gwoździe. Jednak w tym przypadku nośność drewnianej podłogi zostanie osłabiona.

Odstęp między zakładkami może być zmniejszony w zależności od zastosowanej podłogi. Dotyczy to przede wszystkim tych pomieszczeń, w których podłoga jest poddawana dynamicznym obciążeniom, na przykład powstającym podczas chodzenia ludzi. Tak więc, jeśli do podłogi użyto deski podłogowej o minimalnej grubości 28 mm, odległość między belkami powinna wynosić nie więcej niż 50 cm.

Parter

Cechy konstrukcyjne podłóg drewnianych na poziomie piwnicy, na których kładzie się podłogę, wiążą się z koniecznością ułożenia podłoża. Do podłogi w piwnicy stosuje się tak zwane belki czaszkowe. Podłoga robocza jest wykonana z nieobrzynanych desek, pasów startowych lub płyt. Pręty czaszkowe powinny mieć przekrój 4x4 lub 5x5 cm, a ćwiartki można wycinać bezpośrednio w belkach stropowych, aby umocować podłogę. Elementy podłogowe można układać ściśle ze sobą bez użycia łączników.

Aby zapobiec wyciekom ciepła, glina, żużel, piasek, trociny lub wełna mineralna mogą być wylewane na podłoże. Warstwa izolacji cieplnej musi być chroniona z obu stron folią paroizolacyjną.

Izolacja akustyczna i cieplna

Urządzenie nakładające się obejmuje wytwarzanie warstw izolacji akustycznej i cieplnej. W pomieszczeniach mieszkalnych temperatura podłogi nie powinna być niższa niż temperatura powietrza o więcej niż 2 stopnie. Aby zastosować się do tej zasady, należy użyć wysokiej jakości izolatorów.

Nowoczesny rynek budowlany oferuje szeroką gamę watów, które można wykorzystać jako izolację. Są wykonane na bazie mineralnej, żużlowej lub bazaltowej. Takie materiały są dostępne w postaci płyt lub rolek.

Podobne materiały umożliwiają uzyskanie wysokiej jakości izolacji termicznej i dźwiękowej. Ponadto wszystkie nowoczesne materiały tego rodzaju mają wysoką wydajność sanitarną i ognioodporną. Szkodliwe działanie wilgoci nie dotyczy ich: nie gniją i nie pleśnią.

Można również użyć tradycyjnych metod izolacji termicznej.Najpopularniejszą izolacją drewnianych budynków jest nadal ruberoid. Rozciąga się na belkach stropowych, a na wierzch nakłada się warstwę zaprawy z piasku i gliny. Po całkowitym wyschnięciu roztworu z góry należy wylać żużel lub trociny. Aby zapewnić skuteczną izolację termiczną w rejonie o temperaturach zimowych do -20 ° C, konieczne będzie wypełnienie warstwy żużla o długości 14–16 cm. Jeśli stosuje się trociny, grubość ich warstwy powinna wynosić 5-6 cm. > Drugi sposób tworzenia tradycyjnej warstwy izolacji cieplnej i dźwiękowej polega na układaniu klocków ze specjalnego rozwiązania. Przede wszystkim kładzie się papę dachową, a następnie układa klocki na roztworze błota. Do produkcji bloków konieczne jest przygotowanie roztworu cementu, trocin, gliny i wody w stosunku objętościowym 0,3 / 4/4. Roztwór wlewa się do przygotowanych komórek z desek. Optymalny rozmiar komórki to 40 x 60 cm, roztwór należy wysuszyć w cieniu.

Bardzo ważnym punktem, który należy koniecznie przewidzieć, jest obecność przestrzeni powietrznej w konstrukcji podłogi wykonanej z drewna między wykończoną podłogą a warstwą termoizolacyjną.

Minimalna wysokość tej szczeliny powinna wynosić 2 cm, w tej wolnej przestrzeni powietrze powinno krążyć swobodnie. Jeśli nie zostanie zapewniona skuteczna wentylacja podłogi, drewniane belki i odwrotna powierzchnia gotowej podłogi będą gnić i powodować pleśń. Ponadto konieczne jest, aby przed stworzeniem jakichkolwiek konstrukcji drewnianych przeprowadzić obróbkę drewna i innych elementów drewnianych środkiem antyseptycznym.

Zatem konstrukcja drewnianych podłóg ma swoje własne cechy, które zależą od położenia podłogi w ogólnej strukturze budynku. W przypadku piwnic i sufitów obowiązują pewne zasady dotyczące urządzenia. Podczas tworzenia dowolnej z tych struktur konieczne jest zapewnienie izolacji cieplnej i dźwiękowej.